متهم

متهم دقیقا خودش بازی را شروع کرده
نکرده؟
بنابراین اصلا ناراحت کننده نیست
فقط دادیار را به تعداد کیفرخواست های صادر نشده کپی می کند
یعنی اصلا به خاطر این نیست که شرایط دست من نیست
... ... همه چیز فراهم است
متهم در راهرو دادگاه راه می رود
حرف می زند
می خندد
ولی به کسی نگاهی نمی کند
این برای من خیلی جالب است
که این اتفاق دارد به شکل دیگری هم می افتد
مثلا از قاضی تجدید نظر هم می توان
به عنوان یکی از چهره های تاثیرگذار فقه امروز نام برد
و حال آنکه یک نفر از این قضا چیزهایی را گرفته
که همچنان دارد روایت می کند
ولی ساختمان روایتش برای یک نفر ساختمان روایتی نیست که
چند ماه پیش مطرح بود؟
یعنی چه انفاق تراژیکی دارد می افتد
بدون آن که اصلا الزامی داشته باشد

نه حتی اگر فراموش کرده باشم به دقت
که انگار زمینه ذهنی ای ندارم
و ناگهان قانونی بروز می کند
اما در اینجا مجال پرداختن به تبصره ای نیست

آقای وکیل
لطفا بر کنترل اعصابتان مسلط باشید
بر اساس یک لایحه واقعی وکلا می توانند این طور صحبت کنند
این طور واکنش نشان دهند
و هر قاضی ای ساعتی از خوابش را به خواب اختصاص می دهد
و این تمایل برای بهتر دیدن کابوس
یک خاصیت غیر قابل انکار دارد
با اینکه لبخند در صورت قاضی اضافه است
شکنجه متهم قطع می شود
آقای وکیل سیلی می خورد

برگرفته از صفحه مریم روح بخش